Tegen de tijd dat de regeringen in het Westen hadden uitgezocht waar die Straat van Kertsj ligt en wat de strategische betekenis is van deze zeestraat, had de Russische president al zijn slag geslagen. Een Oekraïense marinesleepboot werd geramd, twee kleine artillerieschepen achterna gezeten, bestookt met raketten en tenslotte geënterd. Niet slecht voor zomaar een zondag, constateert het Amerikaanse mediabedrijf Politico.
''Ondertussen, in de EU-bubbel: De Duitsers ruzieden over het Verdrag van Marrakesh, de Fransen over de accijnsverhoging op benzine en diesel. En de VS? Ergens verdwaald in Trumpland'', luidt het cynische commentaar van Politico. Sancties noch de door Duitsland aangevoerde pogingen tot een dialoog hebben indruk gemaakt op de Russische president. De situatie is in feite alleen maar verslechterd; zoveel te gedurfder de acties van Poetin worden, des te hulpelozer komt het Westen over.
''Om eerlijk te zijn, we hebben niet veel opties'', meent een prominente Europese bestuurder. ''We willen niet het risico nemen dat er een oorlog uitbreekt, maar in feite is Poetin die oorlog alvast begonnen. Wij lijken daardoor zwak.''
Dat blijkt ook wel uit de reactie van veel Europese regeringsleiders op de recente gebeurtenissen op de Zee van Azov en in de Straat van Kertsj. Steeds weer wordt de noodzaak van een dialoog benadrukt. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas sprak van de noodzaak van de-escalatie ''door beide partijen''. Daar moet wel bij worden gezegd dat Maas Rusland heeft opgeroepen om de blokkade van de Zee van Azov te beëindigen, ook al impliceerden zijn woorden dat ook Oekraïne iets te verwijten valt.
In de dagen na het incident met de drie marineschepen lieten niet alleen de Westerse diplomaten maar ook de media zich leiden door het voorzichtige 'hij-zei-zij zei'. oftewel Oekraïne beschuldigt Rusland, Rusland beschuldigt Oekraïne. Dat was vooral het geval in de Duitse media. 'Rusland beschuldigt Oekraïne van provocatie', luidde een kop op de veelgelezen nieuwssite Spiegel Online.
De waarheid is echter dat de versie dat de Oekraïense marineschepen zich in de Russische territoriale wateren bevonden alleen geloofd wordt door degenen die hebben geaccepteerd dat de Krim nu Russisch grondgebied is. Als het klopt, zoals Oekraïne zegt, dat de marineschepen vanwege de blokkade bij de Krimbrug op de weg terug waren naar Odesa, dan was die Russische aanval niet eens nodig geweest.
De reactie op dit alles vanuit Europa was mager. De Duitse bondskanselier Angela Merkel drong bij Poetin aan op de-escalatie. Jean-Claude Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie, liet helemaal niets van zich horen, terwijl hij eerder dit jaar nog opriep om te stoppen met het belasteren van Rusland. Federica Mogherini, de buitenlandchef van de EU, was nog het meest uitgesproken met haar conclusie dat ''de ontwikkelingen op de Zee van Azov onacceptabel zijn'', maar ook zij liet in het midden wie daar schuld aan heeft.
Terwijl, aldus Politico, het incident op die merkwaardige zondag geen toeval was, maar het resultaat van een jarenlang streven om de volledige controle over de Zee van Azov te krijgen. Het is een proces dat door het Westen is veronachtzaamd. Maakte het Westen zich druk over de bouw van de Krimbrug en de gevolgen die dat zou hebben voor de toegang tot de Zee van Azov? Niet dus. Opnieuw heeft Poetin het Westen voor het blok gezet. En wat doet het Westen? Aandringen op meer dialoog. En een Europees leger, waar sommigen wel voor voelen? ''Ik ben maar wat blij dat we geen Europees leger hebben'', merkte een Duitse regeringsmedewerker op. ''Poetin heeft laten zien dat hij de baas is.''
Bron: Politico
Geen opmerkingen:
Een reactie posten