Maar dat was iets heel anders dan wat er zaterdag in Oekraïne allemaal gebeurde. Het akkoord van vrijdag bleek van nul en generlei waarde, terwijl Rusland's langgekoesterde wens om Oekraïne niet alleen binnen de eigen invloedssfeer te houden maar ook naar de eigen douane-unie binnen een dag de grond in werd geboord.
Het is op zijn minst enigszins gerechtvaardigd als Rusland de handelingen van de oppositie veroordeelt. Immers, het vrijdagmorgen vroeg bereikte akkoord voorzag in een geleidelijke verandering van de verhoudingen en niet in een plotselinge omslag die geen tijd en ruimte meer bood voor zowel Rusland als de EU om er op in te spelen. Terwijl Rusland de omwenteling vooral ziet als een door de EU gesteunde actie, voelt Poetin zich persoonlijk vernederd door de gang van zaken. Hij zal dit niet licht opvatten.
Een woedende Sergei Lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken, gaf alvast een voorproefje door in telefoongesprekken met zijn collega's van Frankrijk, Duitsland en Polen - de drie die samen met de oppositie het akkoord met Janoekovitsj in elkaar zetten - zijn ''grootste bezorgdheid'' uitsprak. Hij verwacht van hen dat zij de ''rampzalige hooligans'' in Kiev tot de orde roept.
Lavrov wees er bovendien op dat de betogers op het Onafhankelijkheidsplein niet voor heel Oekraïne spreken, in het bijzonder niet voor de oostelijke regio's en de autonome Krimrepubliek in het zuiden. De minister benadrukte bovendien dat Rusland zich afzijdig heeft gehouden, in tegenstelling tot de EU die zich
nadrukkelijk met de gang van zaken heeft bemoeid.
President Poetin zit nu met de vraag of hij zijn eerder geuite dreigement waar moet maken en de reeds toegezegde miljarden en een lagere gasprijs schrappen. Het dilemma bestaat er uit dat hij de nieuwe regering dan nog verder van zich verwijdert dan nu al het geval is.
Bron: The Guardian
Geen opmerkingen:
Een reactie posten