Oekraïne balanceert al twee decennia tussen Oost en West te vermijden. De opeenvolgende regeringen probeerden het zowel Rusland als de Europese Unie en de Verenigde Staten naar de zin te maken. Laat ze horen wat ze willen horen, vraag voor die bereidheid iets terug als toegang tot de markt, een lagere gasprijs en financiële steun, kom afspraken niet na en als dat problemen oplevert, dreig dan van partner te wisselen.
Het bleek een succesvolle strategie. Niet alleen voor Oekraïne, maar ook voor bijvoorbeeld Moldavië, Wit-Rusland en een hele reeks Aziatische landen. Eerder maakten ook Egypte onder Nasser en Joegoslavië onder Tito er gebruik van.
De Europese Unie ging er lang in mee, want zij bleek onder de indruk van Oekraïne's hervormingsdrang en natuurlijk de geografische positie van het land: op de grens van Oost en West. Die positieve houding is zo langzamerhand voorbij, zowel in de Europese Unie als in Rusland heeft Oekraïne's geloofwaardigheid volgens de European Observer zware averij opgelopen.
Was aanvankelijk sprake van Oekraïne-moeheid, omdat de veelgeprezen president Viktor Joesjenko en zijn premier Joelia Timosjenko niet waarmaakten wat ze beloofden, inmiddels is dat omgeslagen in Oekraïne-irritatie. Beide kampen zijn het Oekraïense spel zat en tonen steeds minder interesse om het mee te spelen.
Dat verklaart waarom de EU geen haast maakt met het ratificeren van het vrijhandelsverdrag, maar ook waarom de EU niet reageert op het dreigement dat Oekraïne zich aansluit bij de Russsische douane-unie.
De Oekraïense regering komt volgens de European Observer daardoor in een lastig parket. Decennialang kon de EU best genegeerd of zelfs geschoffeerd worden, want er werd slechts omfloerst op gereageerd. Dat is voorbij, want net als Rusland en Amerika gebruikt nu ook Europa harde taal richting Oekraïne. Zoals de EU-ambassadeur die president Viktor Janoekovitsj verweet dat hij weinig tot niets heeft gedaan om de corruptie te bestrijden.
Het bleek een succesvolle strategie. Niet alleen voor Oekraïne, maar ook voor bijvoorbeeld Moldavië, Wit-Rusland en een hele reeks Aziatische landen. Eerder maakten ook Egypte onder Nasser en Joegoslavië onder Tito er gebruik van.
De Europese Unie ging er lang in mee, want zij bleek onder de indruk van Oekraïne's hervormingsdrang en natuurlijk de geografische positie van het land: op de grens van Oost en West. Die positieve houding is zo langzamerhand voorbij, zowel in de Europese Unie als in Rusland heeft Oekraïne's geloofwaardigheid volgens de European Observer zware averij opgelopen.
Was aanvankelijk sprake van Oekraïne-moeheid, omdat de veelgeprezen president Viktor Joesjenko en zijn premier Joelia Timosjenko niet waarmaakten wat ze beloofden, inmiddels is dat omgeslagen in Oekraïne-irritatie. Beide kampen zijn het Oekraïense spel zat en tonen steeds minder interesse om het mee te spelen.
Dat verklaart waarom de EU geen haast maakt met het ratificeren van het vrijhandelsverdrag, maar ook waarom de EU niet reageert op het dreigement dat Oekraïne zich aansluit bij de Russsische douane-unie.
De Oekraïense regering komt volgens de European Observer daardoor in een lastig parket. Decennialang kon de EU best genegeerd of zelfs geschoffeerd worden, want er werd slechts omfloerst op gereageerd. Dat is voorbij, want net als Rusland en Amerika gebruikt nu ook Europa harde taal richting Oekraïne. Zoals de EU-ambassadeur die president Viktor Janoekovitsj verweet dat hij weinig tot niets heeft gedaan om de corruptie te bestrijden.
Met het EK voetbal in het vooruitzicht is er een goede mogelijkheid om Oekraïne onder druk te zetten, zoals de Duitse bondskanselier Angela Merkel inmiddels heeft gedaan door haar ministers te adviseren thuis te blijven als Die Mannschaft in Oekraïne speelt.
Bron: EUObserver.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten