De Oekraïense president Petro Porosjenko heeft de internationale gemeenschap om hulp gevraagd. Op de grote veiligheidsconferentie in München zei hij dat het conflict niet kan worden opgelost zonder politieke, economische en militaire steun van zijn bondgenoten. In een emotioneel betoog hield hij een aantal Russische paspoorten omhoog.
Volgens Porosjenko zijn de documenten gevonden op Oekraïens grondgebied. Hij noemde dat "het beste bewijs" voor de aanwezigheid van Russische militairen: die zouden, op honderd kilometer van de Oekraïens-Russische grens, "verdwaald zijn", zo schamperde hij. "Wij zijn een onafhankelijk land en hebben het recht ons te verdedigen", zo zei de president.
De volledige tekst van Porosjenko's toespraak:
"Ik kwam hier vandaag met nog levendige herinneringen aan deze veiligheidsconferentie vorig jaar. Het was net voordat Oekraïne de bittere prijs moest betalen, toen meer dan honderd onschuldigen hun leven verloren op Maidan, alleen maar omdat ze op kwamen voor het recht op een democratisch land in Europa.
Meer dan vijftig maal heeft deze veiligheidsconferentie bevestigd dat betrokkenheid, verantwoordelijkheid en menselijke waarden het waard zijn om voor te vechten.
Ik voelde me hier in München toen ze trots op mijn land. Maar dat was toen we nog geloofden in de kracht van de internationale wetgeving. Dat we het vertrouwen hadden dat het bezetten van andermans land, agressie en machtspolitiek tot het verleden behoorden, althans binnen Europa.
Dat vertrouwen is beschaamd.
In 2014 zijn we terug in de tijd gegaan - tientallen jaren, zo niet eeuwen. Ons buurland bleek zich niets aan te trekken van internationale afspraken en annexeerde een deel van ons land. En vandaag de dag voert een voormalige strategische partner een hybride oorlog tegen een onafhankelijk land, een land dat behoorde tot de oprichters van de Verenigde Naties.
Inmiddels bergen van leugens en propaganda een muur van haat opgetrokken tussen twee eens bevriende naties.
De grensroutes die eens dienden om goederen over te vervoeren, om vrienden te bezoeken en vrienden te ontvangen, zijn nu vol met Russische tanks, pantserwagens, artilleriegeschut, raketlanceerinstallaties en munitietransporten.
Hoeveel bewijs heeft de wereld nog nodig om iets wat meer dan overduidelijk is te erkennen - er zijn vijandelijke wapens, huurlingen, Russische militaire adviseurs en Russische soldaten in ons land.
Het afgelopen jaar is in toenemende mate rampzalig gebleken voor mijn land.
Met een stijgend aantal gesneuvelde soldaten die hun land beschermden tegen een vreemde macht. Hier zijn de paspoorten en andere documenten van Russische soldaten en officieren die ''verdwaald'' heten te zijn in ons land. Dit is het beste bewijs van de aanwezigheid van Russische troepen die Oekraïense soldaten en burgers naar het leven staan.
Sinds april zijn duizenden mensen gedood. Minstens tienduizend gewonden. Honderdduizenden burgers zijn het onschuldige slachtoffer geworden van terroristen die gefinancierd, getraind en met wapens zijn uitgerust door Rusland.
298 onschuldige inzittenden van de neergeschoten vlucht MH17, 16 inzittenden van een bus die bij Volnovaha werd beschoten, 8 doden in een trolleybus die werd beschoten in de stad Donetsk, 31 burgerslachtoffers in Marioepol van een aanval met door Rusland geleverde raketten.
De kinderen van Debaltseve zullen nooit meer de herinneringen kwijt worden aan de nachten die ze in de vrieskou doorbrachten in een kelder waar ze schuilden voor de explosies en de inslagen.
Een miljoen vluchtelingen heeft in eigen land onderdak gevonden, op de vlucht voor het spook van de oorlog. Maar het trauma dat ze daarbij hebben opgelopen zal hen blijven achtervolgen.
Ik wil onze internationale partners bedanken voor hun hulp aan deze mensen die hun leven opnieuw moeten opbouwen.
Nadia Savtsjenko heeft al 237 dagen doorgebracht in een Russische gevangenis en nu is ze langzaam dood aan het gaan op de 57e dag van haar hongerstaking tegen haar ontvoering en daarop volgende gevangenschap. Het is allemaal tekenend voor de repressie in de vanouds bekende Sovjetstijl die nu wordt gebruikt om een moedige Oekraïense vrouw te breken - een officier van onze luchtmacht.
Wij hebben het weliswaar over 'Nadia moet vrij', maar we bedoelen eigenlijk dat elke gevangen Oekraïner vrij moet worden gelaten, omdat hij slechts zijn land verdedigde.
Deze oorlog tast het leven van ieder van ons aan en zij put ons uit. We hebben 20 procent van onze industriële productie verloren, 10 procent van onze industrie ligt in puin. Het geweld in de Donbas bedreigt niet alleen ons, maar de wereld. Eén van de grootste kerncentrales in Europa, van Energodar, bevindt zich op maar 280 kilometer van Marioepol.
Excellenties,
De agressie tegen Oekraïne heeft een Doos van Pandora geopend als het om de internationale veiligheid gaat. Het moet duidelijk zijn dat er geen tijdelijke oplossingen te bedenken zijn. Dit conflict moet worden opgelost, niet bevroren. Het is duidelijk dat Oekraïne er in z'n eentje niet in slaagt om vrede te brengen, om het eigen gebied te vrijwaren van buitenlandse invloeden, om weer greep te krijgen op de grens met Rusland, om verdere verspreiding van het terrorisme tegen te gaan, om humanitaire en technologische rampspoed te voorkomen, terwijl de nucleaire dreiging toeneemt.
Het zijn de zorgen die ik deel met mijn vrienden - de presidenten van Bulgarije, Finland en Litouwen.
Er zijn weinig Finnen meer die zich de Russische agressie herinneren, maar er zijn nog wel veel Litouwers die nog altijd rouwen om het verlies van hun dierbaren die voor hun vrijheid vochten tegen het Kremlin.
En ik weet zeker dat de meeste Bulgaren zich de zegeningen van het communisme zo goed herinneren dat zij nooit meer in een Russische invloedssfeer willen verkeren.
Vandaag vecht Oekraïne voor haar onafhankelijkheid en vrijheid. Wij moeten ons land verdedigen. Maar van meet af aan hebben we naar vrede gestreefd en steunden we het vredesproces. Als President van de Vrede heb ik mijn vredesplan gepresenteerd, gebaseerd op het Akkoord van Minsk zoals dat op 5 september is ondertekend door vertegenwoordigers van Oekraïne, Rusland, de OVSE en de separatisten. Daarin werden concrete stappen gezet om de vrede terug te brengen en een politieke dialoog te beginnen.
Wij hebben onmiddellijk gehoor gegeven aan het staakt-het-vuren en we ondertekenden op 19 september het memorandum waarin de scheidslijn werd vastgelegd en waarin sprake was van het terugtrekken van de zware wapens.
Wij waren bereid om een politieke dialoog te beginnen met de partijen die - na verkiezingen - de bevolking van de Donbas zouden vertegenwoordigen. Het Oekraïense parlement nam een wet aan die de regionale en lokale besturen in delen van de provincies Donetsk en Loehansk meer autonomie verschaft en een amnestiewet.
Wij zullen de namaakverkiezingen van 2 november in de door de separatisten beheerste gebieden, met de mitrailleurs gericht op de stemhokjes, nooit erkennen.
Ik vind dat alleen een vreedzame en diplomatieke oplossing mogelijk is in de huidige situatie. En ik wil er nog maar eens op wijzen dat het Akkoord van Minsk en het memorandum van twee weken later nog altijd gelden.
Wij willen een einde maken aan het bloedvergieten en zijn klaar voor een onmiddellijk staakt-het-vuren als dat van beide kanten komt, onder de controle van de OVSE.
Wij dringen aan op terugtrekking van de wapens, het sluiten van de grens en vrijlating van alle gijzelaars, Nadia Savtsjenko inbegrepen.
Als de dreiging van een militair offensief eenmaal is verdwenen, willen we lokale verkiezingen houden in de Donbas volgens de Oekraïense wet en onder toezicht van de OVSE/ODIHR. Wij zijn vervolgens bereid tot een politieke dialoog met de democratisch gekozen vertegenwoordigers.
Wij zijn begonnen met een hervorming van de Grondwet, bedoeld om het decentralisatieproces verder vorm te geven en om de bestuurders in de regio's meer verantwoordelijkheden te geven, ook in financiële en culturele zin. Parlementsleden en rechters raken hun onschendbaarheid kwijt en we werken hard aan corruptiebestrijding.
Al deze inspanningen zijn bedoeld om het vertrouwen van de bevolking in de overheid te herstellen en om de wereld er van te overtuigen dat we op de goede weg zijn.
Ik ben bondskanselier Merkel en president Hollande bijzonder dankbaar dat zij donderdag naar Kiev zijn gereisd om ons te helpen bij ons streven naar vrede. Wij hopen dat de voorstellen waarmee zij zijn gekomen en die gebaseerd zijn op de in Minsk gesloten overeenkomsten gehoor zullen vinden in Rusland, dat daarmee ook de wens heeft geuit om tot vrede te komen.
Dames en heren,
Het herstellen van de rust is ons einddoel, maar dat zal nog veel van ons vergen. Onlangs verloor Duitsland, verloor de wereld, één van de belangrijkste mensen in onze moderne geschiedenis. Bondspresident Richard van Weizsäcker speelde een beslissende rol bij niet enkel de Duitse hereniging, maar ook waar het de onafhankelijkheid van Oekraïne betreft.
Het was president Von Weizsäcker die op 26 december 1991 in een brief aan mijn voorganger Leonid Kravtsjoek onze onafhankelijkheid erkende. Eens zei hij dat ''de hereniging van Duitsland op zich laat wachten zolang de Brandenbürger Tor gesloten blijft''. In de geest van deze grote Duitser wil ik opmerken dat de onrust in Oekraïne blijft bestaan zolang de volken en politici van Europa niet bereid zijn om ons land niet alleen politiek en economisch te steunen, maar ook militair.
Oekraïne heeft militaire steun nodig om een staakt-het-vuren af te dwingen en een verder opdringen van de agressors tegen te gaan. Ik weet dat veel deskundigen menen dat militaire steun aan ons alleen maar meer geweld uitlokt. Maar we hebben juist gezien dat een gebrekkige defensie er toe heeft geleid dat ons land is aangevallen. We hebben tot nu toe bewezen dat we ons kunnen beheersen en ons alleen maar verdedigend hebben opgesteld.
Zoveel te sterker onze verdediging, des te sterker staan we met ons streven naar een diplomatieke oplossing. Wij zijn bereid ons te houden aan een staakt-het-vuren. Dat verwachten we ook van Rusland, zonder voorbehouden. Maar helaas hebben we de bereidheid daartoe nog niet kunnen ontdekken.
Het vertrouwen is geschaad. Niet die in de internationale orde, maar in de mensen die die hebben geschonden. Zij moeten tot de orde worden geroepen. Dit jaar vieren we de 40e verjaardag van het Verdrag van Helsinki. Ik ben er van overtuigd dat we een manier moeten vinden om de landen tot de orde te roepen die hun eigen handtekening hebben gezet onder belangrijke overeenkomsten, zoals die van de oprichtingsakte van de Verenigde Naties en het Verdrag van Helsinki, en die vervolgens hun eigen beloften schenden. Dergelijk gedrag moet in Europa niet meer worden getolereerd. Daarvoor zou er een nieuw verdrag moeten komen, waarin landen nogmaals de verplichtingen erkennen waarvoor ze ooit hebben getekend. In dit verdrag moet ook vastgelegd worden hoe landen worden gestraft die zich niet aan de regels houden. Wij willen graag met de OVSE van gedachten wisselen over hoe zo'n verdrag vorm moet krijgen.
In mei wordt een conferentie in New York gehouden over de vorderingen die gemaakt zijn bij het naleven van het non-proliferatieverdrag ten aanzien van nucleaire wapens. Ik zal nog een belangrijk aspect noemen van de huidige internationale veiligheidsorde. Het heeft te maken met het conflict in ons land, en dan heb ik het over ''een gebroken belofte aan Oekraine'', over de schending van het Verdrag van Boedapest uit 1994, waarin Rusland samen met Groot-Brittannië en de Verenigde Staten beloofde onze onafhankelijkheid en landsgrenzen te respecteren in ruil voor de Oekraïense bereidheid om voortaan af te zien van nucleaire wapens.
De Russische agressie ondermijnt de waarde en de geloofwaardigheid van zo'n verdrag voor ieder ander land dat overweegt zijn nucleaire wapens op te geven. Daarmee is het hele proces van de non-proliferatie op losse schroeven komen te staan, omdat landen zonder kernwapens zich niet meer veilig voelen tegenover landen die nog wel kernwapens bezitten. Daarom moeten we een manier zien te vinden om de veiligheid van landen te garanderen die zich zelf niet kunnen beschermen.
Ook wil ik het hebben over het ontbreken van een manier om in internationaal verband op te treden tegen cynische en agressieve propaganda die is bedoeld om etnische, raciale of religieuze haat op te wekken. In een jaar tijd is het aandeel van de Russische bevolking dat negatief tegenover Oekraïne staat gegroeid van 26 naar 59 procent. Het is nodig om landen tegen te houden die zich met behulp van propaganda actief gaan bemoeien met de gang van zaken in een ander land.
In het afgelopen jaar werd Oekraïne geconfronteerd met een hybride oorlogvoering, een oorlog die geen oorlog mag heten. Het is belangrijk dat de landen in de regio zich meer bewust worden van de risico's van zo'n hybride dreiging. We hebben een strategie nodig, met de nodige instrumenten, om dit complexe probleem het hoofd te bieden.
Dames en heren,
Binnenkort is in Kiev een Mars van Eenheid en Vrede, ter herinnering aan de helden van Maidan. Dan bewijzen we eer aan de mensen die zijn gestorven voor onze vrijheid. En we bidden voor de mensen die daar nog altijd voor vechten. Terwijl we dat doen, is hopelijk een einde gekomen aan het bloedvergieten in de Donbas.
We willen dan laten zien dat de Oekraïners zich één voelen in hun streven naar vrede en hervormingen. We hebben nog veel werk te verzetten. We kijken uit naar de komende conferentie van de Europese Unie met de Oost-Europese partners in Riga, in de hoop dat we het daar niet meer hebben over oorlog of sancties. Ik wil met onze Europese bondgenoten bespreken hoe we samen kunnen werken aan vree, hoe we samen de hervormingen in Oekraïne vorm kunnen geven, hoe we tot afschaffing van de visumplicht kunnen komen en hoe we deel kunnen gaan uitmaken van de Europese familie.
Dank u!
Слава Україні!"
Bronnen: Kiev Post, Russia Today, YouTube, NOS
Ik ben bondskanselier Merkel en president Hollande bijzonder dankbaar dat zij donderdag naar Kiev zijn gereisd om ons te helpen bij ons streven naar vrede. Wij hopen dat de voorstellen waarmee zij zijn gekomen en die gebaseerd zijn op de in Minsk gesloten overeenkomsten gehoor zullen vinden in Rusland, dat daarmee ook de wens heeft geuit om tot vrede te komen.
Dames en heren,
Het herstellen van de rust is ons einddoel, maar dat zal nog veel van ons vergen. Onlangs verloor Duitsland, verloor de wereld, één van de belangrijkste mensen in onze moderne geschiedenis. Bondspresident Richard van Weizsäcker speelde een beslissende rol bij niet enkel de Duitse hereniging, maar ook waar het de onafhankelijkheid van Oekraïne betreft.
Het was president Von Weizsäcker die op 26 december 1991 in een brief aan mijn voorganger Leonid Kravtsjoek onze onafhankelijkheid erkende. Eens zei hij dat ''de hereniging van Duitsland op zich laat wachten zolang de Brandenbürger Tor gesloten blijft''. In de geest van deze grote Duitser wil ik opmerken dat de onrust in Oekraïne blijft bestaan zolang de volken en politici van Europa niet bereid zijn om ons land niet alleen politiek en economisch te steunen, maar ook militair.
Oekraïne heeft militaire steun nodig om een staakt-het-vuren af te dwingen en een verder opdringen van de agressors tegen te gaan. Ik weet dat veel deskundigen menen dat militaire steun aan ons alleen maar meer geweld uitlokt. Maar we hebben juist gezien dat een gebrekkige defensie er toe heeft geleid dat ons land is aangevallen. We hebben tot nu toe bewezen dat we ons kunnen beheersen en ons alleen maar verdedigend hebben opgesteld.
Zoveel te sterker onze verdediging, des te sterker staan we met ons streven naar een diplomatieke oplossing. Wij zijn bereid ons te houden aan een staakt-het-vuren. Dat verwachten we ook van Rusland, zonder voorbehouden. Maar helaas hebben we de bereidheid daartoe nog niet kunnen ontdekken.
Het vertrouwen is geschaad. Niet die in de internationale orde, maar in de mensen die die hebben geschonden. Zij moeten tot de orde worden geroepen. Dit jaar vieren we de 40e verjaardag van het Verdrag van Helsinki. Ik ben er van overtuigd dat we een manier moeten vinden om de landen tot de orde te roepen die hun eigen handtekening hebben gezet onder belangrijke overeenkomsten, zoals die van de oprichtingsakte van de Verenigde Naties en het Verdrag van Helsinki, en die vervolgens hun eigen beloften schenden. Dergelijk gedrag moet in Europa niet meer worden getolereerd. Daarvoor zou er een nieuw verdrag moeten komen, waarin landen nogmaals de verplichtingen erkennen waarvoor ze ooit hebben getekend. In dit verdrag moet ook vastgelegd worden hoe landen worden gestraft die zich niet aan de regels houden. Wij willen graag met de OVSE van gedachten wisselen over hoe zo'n verdrag vorm moet krijgen.
In mei wordt een conferentie in New York gehouden over de vorderingen die gemaakt zijn bij het naleven van het non-proliferatieverdrag ten aanzien van nucleaire wapens. Ik zal nog een belangrijk aspect noemen van de huidige internationale veiligheidsorde. Het heeft te maken met het conflict in ons land, en dan heb ik het over ''een gebroken belofte aan Oekraine'', over de schending van het Verdrag van Boedapest uit 1994, waarin Rusland samen met Groot-Brittannië en de Verenigde Staten beloofde onze onafhankelijkheid en landsgrenzen te respecteren in ruil voor de Oekraïense bereidheid om voortaan af te zien van nucleaire wapens.
De Russische agressie ondermijnt de waarde en de geloofwaardigheid van zo'n verdrag voor ieder ander land dat overweegt zijn nucleaire wapens op te geven. Daarmee is het hele proces van de non-proliferatie op losse schroeven komen te staan, omdat landen zonder kernwapens zich niet meer veilig voelen tegenover landen die nog wel kernwapens bezitten. Daarom moeten we een manier zien te vinden om de veiligheid van landen te garanderen die zich zelf niet kunnen beschermen.
Ook wil ik het hebben over het ontbreken van een manier om in internationaal verband op te treden tegen cynische en agressieve propaganda die is bedoeld om etnische, raciale of religieuze haat op te wekken. In een jaar tijd is het aandeel van de Russische bevolking dat negatief tegenover Oekraïne staat gegroeid van 26 naar 59 procent. Het is nodig om landen tegen te houden die zich met behulp van propaganda actief gaan bemoeien met de gang van zaken in een ander land.
In het afgelopen jaar werd Oekraïne geconfronteerd met een hybride oorlogvoering, een oorlog die geen oorlog mag heten. Het is belangrijk dat de landen in de regio zich meer bewust worden van de risico's van zo'n hybride dreiging. We hebben een strategie nodig, met de nodige instrumenten, om dit complexe probleem het hoofd te bieden.
Dames en heren,
Binnenkort is in Kiev een Mars van Eenheid en Vrede, ter herinnering aan de helden van Maidan. Dan bewijzen we eer aan de mensen die zijn gestorven voor onze vrijheid. En we bidden voor de mensen die daar nog altijd voor vechten. Terwijl we dat doen, is hopelijk een einde gekomen aan het bloedvergieten in de Donbas.
We willen dan laten zien dat de Oekraïners zich één voelen in hun streven naar vrede en hervormingen. We hebben nog veel werk te verzetten. We kijken uit naar de komende conferentie van de Europese Unie met de Oost-Europese partners in Riga, in de hoop dat we het daar niet meer hebben over oorlog of sancties. Ik wil met onze Europese bondgenoten bespreken hoe we samen kunnen werken aan vree, hoe we samen de hervormingen in Oekraïne vorm kunnen geven, hoe we tot afschaffing van de visumplicht kunnen komen en hoe we deel kunnen gaan uitmaken van de Europese familie.
Dank u!
Слава Україні!"
Bronnen: Kiev Post, Russia Today, YouTube, NOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten