De Europese Unie heeft haar aantrekkingskracht op Oekraïne overschat en de Russische vastbeslotenheid juist onderschat. Dat zei de Poolse minister van buitenlandse zaken Radoslaw Sikorski vrijdag in een interview met de tv-zender TVN BIS. "Voor ons als Polen is het wel duidelijk hoezeer Rusland wil gaan om Oekraïne in zijn greep te krijgen en hoeveel geld de Russische regering daarvoor over heeft'', zei Sikorski, verwijzend naar het anti-Russische sentiment in zijn land.
Hij voegde er wel aan toe dat de Europese Unie in november niets meer had kunnen doen om de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj toch nog het associatieverdrag te laten tekenen. ''Er waren geen beletsels meer, voor zover ik weet.'' Sikorski wees er ook op dat ''het verdrag nog altijd niet definitief van de baan is''.
Bron: Ukrinform
De Europese Unie heeft geblunderd door Oekraïne naar Rusland te laten gaan. Tot deze conclusie komt Joska Fischer, voormalig minister van buitenlandse zaken van Duitsland in de jaren 1998-2005. Dit hadden ze bij de EU nog niet eerder meegemaakt, constateert Fischer. Een president die twee jaar lang doet alsof hij zijn land naar Europa wil leiden en dan op het laatste moment de andere kant op gaat. ''De leiders van de EU voelden zich bedonderd, maar het was feest in Moskou.''
De huidige situatie weerspiegelt de verdeeldheid onder de Oekraïners. De ene helft neigt naar het Westen, de andere naar het Oosten. Dat de Russisch gezinde Viktor Janoekovitsj in 2010 president werd, betekende het einde van de op Europese gerichte politiek van de winnaars van de Oranjerevolutie van 2004. Vervolgens bleek Janoekovitsj wel oren te hebben naar een associatieverdrag met de Europese Unie. Die hapte gretig toe. Te gretig, vindt Fischer. "Waarom drong de EU aan op het sluiten van dit verdrag, terwijl het duidelijk was dat Rusland meer kon bieden dan Europa?"
De Duitse politicus zoekt de verklaring in de relatie tussen Europa en Rusland die radicaal veranderde na het ineenstorten van de Sovjet-Unie. Rusland verloor de machtige positie van weleer niet door een militaire nederlaag, maar door het instorten van de economie. Vladimir Poetin heeft in de afgelopen jaren in toenemende mate geprobeerd om Rusland weer de belangrijke rol van weleer te laten spelen in Europa, daarbij gesteund door de inkomsten uit olie en gas dat in overvloedige mate aanwezig is binnen de landsgrenzen.
Het terugwinnen van Oekraïne werd een doel op zich voor Poetin. Voor de EU was dat geen geheim. Integendeel, want het is overduidelijk dat de Russische president streeft naar eerherstel voor de Sovjet-Unie. "2013 was wat dat betreft een uitstekend jaar. Eerst werd Amerika afgehouden van een aanval op Syrië vanwege het gebruik van gifgas, vervolgens werd een akkoord met Iran gesloten over het gebruik van kernenergie en tenslotte werd Oekraïne weggehouden van de EU. Of de Europese leiders zien wat er precies aan de hand is en of ze de gevolgen daarvan overzien, dat is nog een open vraag. Het feit alleen al dat dit zo is, maakt de situatie zorgwekkend.''